Kontrakty różnicowe (CFD) stają się coraz popularniejszym instrumentem giełdowym. Przeczytaj tekst i poznaj szczegóły CFD, by zacząć na nich handlować.
Dalsza część artykułu znajduje się pod materiałem wideo.
Co to kontrakt CFD?
Kontrakt różnicy kursowej (z ang. Contract For Difference, w skrócie CFD) to rodzaj instrumentów pochodnych, który umożliwia spekulowanie inwestorom na zmianę ceny danego aktywa bazowego. Za pośrednictwem kontraktów CFD można grać na spadek lub wzrost notowań aktywów takich jak: akcje, indeksy giełdowe, surowce czy kursy walutowe.
Warto zaznaczyć, że spekulując za pośrednictwem kontraktu różnicy cenowej nie zostaje się właścicielem aktywa, zawartego w kontrakcie, tylko inwestor zawiera umowę z dostawcą kontraktu (najczęściej brokerem). W ramach umowy obydwie strony zobowiązują się do wymiany kwoty równej różnicy pomiędzy ceną otwarcia, a zamknięcia pozycji, która wynika bezpośrednio za zmian ceny aktywów zawartych w kontrakcie CFD. Tym samym inwestor może „założyć się” z brokerem o wzrost lub spadek notowań danego aktywa pochodnego (bez fizycznego jego posiadania) np. ceny złota (XAUUSD) i w zależności od tego, czy cena zachowała się zgodnie z treścią kontraktu, może wypłacić zyski, lub ponieść straty jeżeli kurs zachował się odwrotnie do założeń.
Kontrakty różnicy kursowej CFD są coraz częstszą alternatywą dla kontraktów terminowych futures. Jednak w przeciwieństwie do nich CFD nie posiadają określonej daty wygaśnięcia.
Dźwignia finansowa, a kontrakty różnicowe
W ramach kontraktów CFD można wykorzystywać dźwignię finansową, która umożliwia inwestorowi na handel większymi pozycjami, niż dostępne środki na rachunku inwestora. Tym samym inwestor może grać instrumentami o większej wartości niż faktycznie zainwestował. Jednak wykorzystywanie dźwigni finansowej to miecz obosieczny – dźwignia znacznie zwiększa ryzyko inwestycyjne, wprawdzie umożliwia zwiększanie zysków, ale może również potęgować straty.
Zanim inwestor zacznie wykorzystywać dźwignię finansową w spekulacji powinien dokładnie zapoznać się z tym jak działa dźwignia finansowa, oraz jakie ryzyko ze sobą niesie. Ponadto otwierając pozycje z dźwignią powinien odpowiednio zarządzać ryzykiem i pomyśleć nad rozwiązaniem, umożliwiającym mu zmniejszenie potencjalnych strat – np. za pomocą hedgingu, czyli otwierania pozycji przeciwstawnych na tym samym instrumencie. Więcej o metodach zarządzania ryzykiem w kontraktach CFD piszemy w rozdziale „Ryzyko podczas handlu na kontraktach CFD”.
Jak spekulować na kontraktach różnicowych?
Handel kontraktami CFD odbywa się u brokera, będącego jednocześnie “market makerem” (przypomnijmy, że handel kontraktami odbywa się z pośrednikiem), który daje dostęp do kontraktów zazwyczaj za pośrednictwem platformy handlowej. Grając na kontraktach różnicowych inwestor może zarówno otworzyć pozycję długą, czyli kupić konkretny kontrakt CFD i liczyć na wzrost jego wartości, jak i pozycję krótką, która jest jednoznaczna ze sprzedażą kontraktu CFD, a odkupieniem go później po niższej cenie. Tym samym można zarabiać zarówno na wzrostach notowań jak i na ich spadkach.
Następnie po otwarciu danej pozycji inwestor powinien monitorować jej wynik i w dogodnym dla siebie momencie ją zamknąć. Przypomnijmy, że kontrakty CFD nie posiadają terminu zapadalności, tj. kontrakt w przeciwieństwie do futures nie zamknie się po określonym czasie. Zamykanie pozycji odbywa się w sposób odwrotny do jej otwarcia – zamykając pozycję długą inwestor sprzedaje kontrakt CFD, z kolei zamykając pozycję krótką kupuje go.
W zależności od tego, jaką pozycję przyjmie inwestor i czy pokryje się ona z późniejszą zmianą kursu może on zyskać lub stracić zamykając konkretny kontrakt. To różnica pomiędzy ceną otwarcia a zamknięcia kontraktu jest zyskiem lub stratą dla inwestora – w grę wchodzą następujące scenariusze:
| Krótka pozycja, notowania instrumentu pochodnego maleją | Zysk dla inwestora, strata dla brokera |
| Krótka pozycja, notowania instrumentu pochodnego rosną | Strata dla inwestora, zysk dla brokera |
| Długa pozycja, notowania instrumentu pochodnego maleją | Strata dla inwestora, zysk dla brokera |
| Długa pozycja, notowania instrumentu pochodnego rosną | Zysk dla inwestora, strata dla brokera |
Otwierając kontrakt CFD, otwierasz go na wzrost lub spadek notowań określonego instrumentu pochodnego. Zazwyczaj w ofercie brokerów znajdują się CFD na: kryptowaluty, indeksy giełdowe, surowce na rynkach towarowych (np. złoto, ropy naftowa czy pszenica), fundusze ETF, pary walutowe czy akcje. To na co będziesz mógł otwierać kontrakty różnicowe zależy od oferty brokera CFD, nie wszyscy pośrednicy posiadają CFD na wyżej wymienione instrumenty pochodne. Wielu z brokerów umożliwia korzystanie z dodatkowych strategii handlowych takich jak day trading czy swing trading, co pozwala maksymalizować zyski inwestorom.
-
Swing trading polega na utrzymywaniu aktywów przez jeden lub kilka dni, w celu wzbogacenia się na wahaniach na cenie, czyli tzw. swingach.
-
Jak sama nazwa wskazuje day trading to handel kontraktami (tj. otwieranie i zamykanie pozycji) w tym samym dniu — horyzont czasowy w takich inwestycjach jest bardzo krótki. Inwestycje typu day trading zyskują na wartości, ponieważ:
- wiele brokerów oraz domów maklerskich realizuje day trading z mniejszymi prowizjami, niż tradycyjny handel;
- daytrading umożliwia szybkie wzbogacenie się ze względu na swój krótki horyzont czasowy. Na tradycyjnym rynku akcyjnym dokonujemy inwestycji w średnim i długim okresie.
Na co zwracać uwagę podczas handlu na kontraktach CFD?
Inwestycje na rynku kapitałowym zawsze wiążą się z ryzykiem – w końcu 78% rachunków odnotowuje starty w związku z handlem kontraktami CFD. Z tego powodu racjonalny inwestor powinien pomyśleć nad strategiami pozwalającymi mu zminimalizować ryzyko inwestycyjne, poniżej zostały wypisane elementy, na które każdy inwestor powinien zwracać uwagę, jeżeli chce osiągnąć zyski na rynku kontraktów różnicowych.
-
Inwestując w kontrakty różnicy kursowej należy śledzić otwarte pozycje oraz na bieżąco monitorować ich wpływ rentowność całego portfela inwestycyjnego. Co należy analizować podczas monitorowania kontraktów CFD?
- Zmiany cenowe,
- Wolumeny transakcji,
- Wskaźniki techniczne.
Obserwując powyższe czynniki na bieżąco, jesteś w stanie monitorować ryzyko inwestycyjne i w odpowiednim momencie podjąć kroki zaradcze. Wówczas jeżeli dojdzie do nagłej zmiany inwestor będzie w stanie dokonać szybkiej decyzji (tj. zamknąć pozycję, otworzyć nową lub dostosować na nowo strategię inwestycyjną), która pozwoli mu zminimalizować straty lub zmaksymalizować zyski.
Monitoring pozycji to nie tylko obserwowanie dynamicznej sytuacji rynkowej i reagowanie na nią, ale ustalanie zleceń stop loss i take profit, już przy otwieraniu pozycji. Stop loss to zlecenie, które określa maksymalną stratę, przy której jest automatycznie zamykana pozycja. Z kolei zlecenie Take profit działa odwrotnie do stop loss, tj. inwestor określa poziom, przy którym chce zrealizować zysk i pozycja automatycznie się przy nim zamyka. Odpowiednie ustawienie wartości zleceń stop loss i take profit jest kluczowe dla minimalizacji ryzyka podczas inwestowania w CFD.
-
Ważnym aspektem planu zarządzania ryzykiem jest ustalanie limitu ryzyka, czyli maksymalnej straty, jaką inwestor jest gotów ponieść w pojedynczej transakcji lub w określonym okresie czasu. Przy określaniu tego limitu, inwestor powinien uwzględnić swoją tolerancję na ryzyko, dostępny kapitał do inwestycji oraz przyjętą strategię inwestycyjną.
Kolejnym istotnym elementem planu zarządzania ryzykiem jest dywersyfikacja portfela. Inwestor powinien rozłożyć swoje inwestycje na różne instrumenty finansowe, branże oraz regiony geograficzne, aby zminimalizować ryzyka związanego z pojedynczym aktywem. Dywersyfikacja portfela umożliwia równoważenie potencjalnych strat i zwiększa szanse na osiągnięcie zysku.
W planie zarządzania ryzykiem należy również uwzględnić strategie wyjścia z pozycji. Inwestor powinien z góry określić, w jaki sposób zamierza reagować na różne scenariusze rynkowe. Na przykład, gdy cena instrumentu finansowego osiągnie określony poziom, inwestor może zdecydować się na zamknięcie pozycji lub dostosowanie strategii inwestycyjnej.
-
Istotnym elementem planu zarządzania ryzykiem jest określenie limitu ryzyka, czyli maksymalnej straty, jaką inwestor jest gotów ponieść w pojedynczej transakcji lub w określonym okresie czasu. Przy ustalaniu tego limitu, inwestor powinien uwzględnić swoją tolerancję na ryzyko, dostępny kapitał do inwestycji oraz przyjętą strategię inwestycyjną.
Kolejnym ważnym składnikiem planu zarządzania ryzykiem jest dywersyfikacja portfela. Inwestor powinien rozłożyć swoje inwestycje na różne instrumenty finansowe, branże oraz regiony geograficzne, aby zminimalizować ryzyko związanego z pojedynczym aktywem. Dywersyfikacja portfela umożliwia równoważenie potencjalnych strat i zwiększa szanse na osiągnięcie zysku.
W planie zarządzania ryzykiem powinny być także uwzględnione strategie opuszczania pozycji. Inwestor powinien z góry określić, w jaki sposób zamierza reagować na różne scenariusze rynkowe. Na przykład, gdy cena instrumentu finansowego osiągnie określony poziom, inwestor może zdecydować się na zamknięcie pozycji lub dostosowanie strategii inwestycyjnej.
U jakich brokerów możesz grać na kontraktach CFD?
Zarówno Konto Maklerskie w XTB jak i w Oanda TMS Brokers daje możliwość spekulowania na kontraktach CFD. W ofertach obydwu brokerów znajdują się kontrakty CFD na: akcje, indeksy giełdowe, surowce, fundusze ETF, kryptowaluty i pary walutowe.
Kliknij odpowiedni obrazek i przejdź do artykułu opisującego ofertę danego brokera.
